Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wolsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04-03-2016 r.

Sąd Rejonowy w Wolsztynie w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Jankowiak

Protokolant: st. sek. sąd. Monika Rybarczyk

Przy udziale Prokuratora: Jakuba Jąder

po rozpoznaniu w dniu 10.06.2015r., 30.12.2015r., 29.02.2016r. w W.

sprawy

P. B. (1), syna M. i C. z domu R.,

urodzonego (...) w miejscowości N.

oskarżonego o to, że:

w okresie od końca lipca do 24 sierpnia 2014 roku w M., gm. S., pow. W., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dwukrotnie, po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia drzwi w postaci zasuwy, włamał się do wnętrza drewnianej sali, skąd dokonał kradzieży dwóch krzeseł drewnianych, dwóch leżaków konstrukcji aluminiowej z materiałem koloru czarnego, wypchanego zwierza dzik - świnka na podstawie drewnianej, wpychanego borsuka na drewnianej podstawie, chomąta wykonanego ze skóry z dzwonkami, starego ogłowia ze skóry wraz z klapkami na oczy bez wędzidła, chomąta na krowę z drewnianą obudową, metalowego świecznika ze święcą, dzbanka ceramicznego koloru brązowego, dzbanka ceramicznego do wykałaczek, misy ceramicznej koloru brązowego, dwóch talerzy ozdobnych na ścianę, dwóch lamp metalowych do bryczki, talerza ceramicznego na ścianę - wzór kwiaty, metalowego zegara na ścianę, dwóch metalowych młynków, kapelusza ze skóry „kowbojski", wojskowego hełmu, dwóch skórzanych figurek konia, drewnianego wiszącego świecznika, karafki glinianej koloru brązowego, dzbanka ceramicznego koloru brązowego, dzbanka ceramicznego koloru białego w kwiaty, wazonika ceramicznego koloru brązowo niebieskiego, metalowego żelazka na duszę, książki pt. (...) z dedykacją od E. S., trzech książek pt. (...), książki pt. "W. i okolice na dawnej pocztówce", książki pt. (...) Parowozy", metalowej skrzynki we wzory, 3 kamiennych garnków koloru brązowego, drewnianej szufli do zboża, dwóch kantarów do koni koloru niebieskiego oraz czerwonego, smyczy do psa koloru czarno żółtego we wzory, metalowej haczki z drewnianym sztylem, metalowo - drewnianego świecznika podwójnego na ścianę, ceramicznego pojemnika koloru beżowego, metalowej figurki z wizerunkiem konia wraz z podstawą, janczary ze skóry wraz z dzwonkami, dwóch obrazów z końmi w drewnianej oprawie, pojedyncze rogi od jelenia, ozdobny talerz metalowy, obrazu w drewnianej ramie z wizerunkiem żaglówki, drewnianego obrazu z wizerunkiem konia, trzech sztuk starych skórzanych szorów, trzech sztuk skórzanych kantarów dla koni, zabytkowego wózka dla lalek, toporka firmy (...), czajnika elektrycznego koloru błękitnego, dwóch garnków typu kamionka koloru brązowego, chomąta sztuk 1, szabli ozdobnej koloru srebrnego z rękojeścią i pochwą wartości 200 zł, przenośnego klimatyzatora wartości 500 zł, grubego koca z wizerunkiem konia, o łącznej wartości co najmniej 1.750 zł na szkodę D. U.,

- tj. o czyn z art. 279 § 1 kk przy zastosowaniu art. 12 kk

1.  oskarżonego P. B. (1) uznaje za winnego tego że, w okresie od końca lipca do 24 sierpnia 2014 roku w M., gm. S., pow. W., woj. (...) działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dokonał kradzieży dwóch krzeseł drewnianych, dwóch leżaków konstrukcji aluminiowej z materiałem koloru czarnego, wypchanego zwierza dzik - świnka na podstawie drewnianej, wpychanego borsuka na drewnianej podstawie, chomąta wykonanego ze skóry z dzwonkami, starego ogłowia ze skóry wraz z klapkami na oczy bez wędzidła, chomąta na krowę z drewnianą obudową, metalowego świecznika ze święcą, dzbanka ceramicznego koloru brązowego, dzbanka ceramicznego do wykałaczek, misy ceramicznej koloru brązowego, dwóch talerzy ozdobnych na ścianę, dwóch lamp metalowych do bryczki, talerza ceramicznego na ścianę - wzór kwiaty, metalowego zegara na ścianę, dwóch metalowych młynków, kapelusza ze skóry „kowbojski", wojskowego hełmu, dwóch skórzanych figurek konia, drewnianego wiszącego świecznika, karafki glinianej koloru brązowego, dzbanka ceramicznego koloru brązowego, dzbanka ceramicznego koloru białego w kwiaty, wazonika ceramicznego koloru brązowo niebieskiego, metalowego żelazka na duszę, książki pt. (...) z dedykacją od E. S., trzech książek pt. (...), książki pt. "W. i okolice na dawnej pocztówce", książki pt. (...) Parowozy", metalowej skrzynki we wzory, 3 kamiennych garnków koloru brązowego, drewnianej szufli do zboża, dwóch kantarów do koni koloru niebieskiego oraz czerwonego, smyczy do psa koloru czarno żółtego we wzory, metalowej haczki z drewnianym sztylem, metalowo - drewnianego świecznika podwójnego na ścianę, ceramicznego pojemnika koloru beżowego, metalowej figurki z wizerunkiem konia wraz z podstawą, janczary ze skóry wraz z dzwonkami, dwóch obrazów z końmi w drewnianej oprawie, pojedyncze rogi od jelenia, ozdobny talerz metalowy, obrazu w drewnianej ramie z wizerunkiem żaglówki, drewnianego obrazu z wizerunkiem konia, trzech sztuk starych skórzanych szorów, trzech sztuk skórzanych kantarów dla koni, zabytkowego wózka dla lalek, toporka firmy (...), czajnika elektrycznego koloru błękitnego, dwóch garnków typu kamionka koloru brązowego, chomąta sztuk 1, wartości co najmniej 1.050 zł na szkodę D. U., tj. przestępstwa z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 278§1 k.k. w zw. z art. 37a k.k. skazuje go na karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 15 (piętnastu) zł;

2.  na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U Nr 49, poz. 223 z 1983r z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 195 zł i wymierza opłatę w wysokości 150 zł.

SSR Grzegorz Jankowiak

UZASADNIENIE

Pokrzywdzona D. U. prowadziła w 2014r. w miejscowości M. Ośrodek (...). Latem 2014r. w w/w ośrodku wybuchł pożar, spaleniu uległa część zabudowań gospodarstwa rolnego. D. U. w związku z powyższym postanowiła zaprzestać działalności gospodarczej na terenie ośrodka i wyprzedać część ocalałych rzeczy stanowiących wyposażenie ośrodka agroturystycznego. Między innymi zamieściła w internecie ogłoszenie dotyczące sprzedaży bryczki konnej.

W związku z ofertą internetową dotyczącą sprzedaży bryczki, oskarżony P. B. (1) skontaktował się telefonicznie z pokrzywdzoną. Wyraził on chęć zakupu w/w bryczki i umówił się z pokrzywdzoną na terenie gospodarstwa agroturystycznego. Kilka dni później oskarżony spotkał się z D. U. na terenie ośrodka agroturystycznego. Oskarżony poinformował, że jest właścicielem gospodarstwa w miejscowości A., w którym również zamierzał stworzyć agroturystykę, dlatego zainteresowany jest również innymi rzeczami, które ocalały z pożaru. D. U. oprowadziła oskarżonego po terenie gospodarstwa okazując mu przedmioty, którymi mógłby być zainteresowany. Jednak w tym dniu nie doszło do sfinalizowania jakiejkolwiek transakcji pomiędzy stronami i oskarżony opuścił teren gospodarstwa agroturystycznego w M..

Do ponownego spotkania pomiędzy pokrzywdzoną, a oskarżonym doszło na przełomie lipca i sierpnia w Z. w lokalu (...). Strony ponownie negocjowały zakup bryczki, nie doszło jednak do zawarcia umowy kupna sprzedaży. Pokrzywdzona poinformowała oskarżonego, że w tym dniu nie może pojechać z nim do gospodarstwa w M., albowiem piła alkohol. W drodze powrotnej oskarżony, bez wiedzy D. U., wjechał na teren jej gospodarstwa agroturystycznego, zrobił zdjęcie bryczki konnej, a następnie zabrał spreparowane zwierzęta i inne drobne przedmioty znajdujące się w otwartych pomieszczeniach na terenie gospodarstwa.

Ponownie na teren gospodarstwa agroturystycznego oskarżony przybył wspólnie z S. O. i R. S. w dniu 23 lub 24 marca 2014r. Po krótkim oczekiwaniu na przyjazd pokrzywdzonej oskarżony, pomimo nieobecności właścicielki, polecił S. O., aby ten wjechał samochodem na teren posesji tylnym wejściem. Następnie poinformował S. O. i R. S., że zabierze sobie kilka przedmiotów pochodzących z gospodarstwa. Oskarżony po przejrzeniu pomieszczeń przeniósł do samochodu przedmioty należące do pokrzywdzonej. Przedmioty te zostały następnie rozładowane na terenie gospodarstwa rolnego w A..

W okresie pomiędzy lipcem 2014r., a 24 sierpniem 2014r. oskarżony zabrał z posesji pokrzywdzonej: dwa krzesła drewniane, dwa leżaki konstrukcji aluminiowej, wypchanego zwierza dzik - świnka na podstawie drewnianej, wypchanego borsuka na drewnianej podstawie, chomąto wykonane ze skóry z dzwonkami, stare ogłowie ze skóry wraz z klapkami na oczy bez wędzidła, chomąto na krowę z drewnianą obudową, metalowy świecznik ze święcą, dzbanek ceramiczny koloru brązowego, dzbanek ceramiczny do wykałaczek, misę ceramiczną koloru brązowego, dwa talerze ozdobne na ścianę, dwie lampy metalowe do bryczki, talerz ceramiczny na ścianę, metalowy zegar na ścianę, dwa metalowe młynki, kapelusz ze skóry „kowbojski", wojskowy hełm, dwie skórzane figurki konia, drewniany wiszący świecznik, karafkę glinianą koloru brązowego, dzbanek ceramiczny koloru brązowego, dzbanek ceramicznego koloru białego w kwiaty, wazonik ceramiczny koloru brązowo - niebieskiego, metalowe żelazko na duszę, książkę pt. (...) z dedykacją od E. S., trzy książki pt. (...), książkę pt. "W. i okolice na dawnej pocztówce", książkę pt. (...), metalową skrzynkę we wzory, 3 kamienne garnki koloru brązowego, drewnianą szuflę do zboża, dwa kantary do koni koloru niebieskiego oraz czerwonego, smycz do psa koloru czarno - żółtego we wzory, metalową haczkę z drewnianym sztylem, metalowo - drewniany świecznik na ścianę, ceramiczny pojemnik koloru beżowego, metalową figurkę z wizerunkiem konia wraz z podstawą, janczar ze skóry wraz z dzwonkami, dwa obrazy z końmi w drewnianej oprawie, pojedyncze rogi od jelenia, ozdobny talerz metalowy, obraz w drewnianej ramie z wizerunkiem żaglówki, drewniany obraz z wizerunkiem konia, trzy sztuki starych skórzanych szorów, trzy sztuki skórzanych kantarów dla koni, zabytkowy wózek dla lalek, toporek firmy (...), czajnik elektryczny koloru błękitnego, dwa garnki typu kamionka koloru brązowego oraz chomąto.

W dniu 1 września 2014r. pokrzywdzona przybyła na teren swej posesji w M. i zauważyła, że do pomieszczeń znajdujących się na terenie gospodarstwa rolnego dokonano włamania i skradziono z nich przedmioty stanowiące wyposażenie gospodarstwa agroturystycznego.

Fakt ujawnionego włamania D. U. zgłosiła w dniu 4 września 2014r. w Komendzie Powiatowej Policji w N. wskazując jednocześnie, że potencjalnym sprawcą kradzieży z włamaniem mógł być oskarżony P. B. (1) lub towarzyszący mu R. S..

W związku ze złożonym zawiadomieniem w dniu 5 września 2014r. funkcjonariusze Posterunku Policji w S. dokonali przeszukania pomieszczeń gospodarczych należących do oskarżonego w miejscowości A.. W czasie dokonania czynności przeszukania na terenie gospodarstwa ujawniono część przedmiotów należących do pokrzywdzonej .

Oskarżony P. B. (1) urodził się dnia (...) w N.. Jest żonaty, ma na utrzymaniu dwoje dzieci. Zdobył wykształcenie w zakresie szkoły wyższej, zawód wyuczony – pedagog. Prowadzi własną działalność gospodarczą – agroturystyka i z tego tytułu osiąga miesięcznie dochód w wysokości około 1500 zł brutto. Nie był na chwilę obecną karany za przestępstwa.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy w Wolsztynie ustalił na podstawie niżej wskazanych dowodów:

⚫

częściowo wyjaśnień P. B. (1) (k. 26 – 28, w zw. z k. 87 – 88),

⚫

zeznań D. U. (k. 3,22-23,29-30 w zw. z k. 107-108),

⚫

zeznań S. O. (k. 34-35 w zw. z k. 89-90),

⚫

zeznań W. S. (1) (k. 15-16 w zw. z k. 111),

⚫

notatki urzędowej (k. 2,17),

⚫

protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie (k. 3 – 5),

⚫

protokołu przeszukania (k. 10 – 15),

⚫

protokołu zatrzymania rzeczy (k. 45 – 47, k. 50 – 52),

⚫

pokwitowania (k. 57),

⚫

zaświadczenia (k. 57a),

⚫

karty karnej (k. 116, 26),

⚫

pokwitowania (k. 31-33).

Oskarżony P. B. (1) konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Potwierdził, iż do pierwszego spotkania pomiędzy nim, a D. U. doszło na terenie gospodarstwa agroturystycznego w M.. Zdaniem oskarżonego w czasie spotkania ustalił on z pokrzywdzoną, że wszystkie przedmioty znajdujące się na zewnątrz budynków nie przedstawiają dla niej żadnej wartości i mogą być zabrane przez oskarżonego nieodpłatnie. Oskarżony otrzymał w tym dniu od pokrzywdzonej w prezencie obraz i hełm. W późniejszym okresie oskarżony ponownie skontaktował się z D. U. w sprawie zakupu sań, bryczki, magla i płotu. W czasie pobytu na terenie posesji pod nieobecność pokrzywdzonej zabrał przedmioty znajdujące się na terenie gospodarstwa. Zdaniem oskarżonego zabierając dwukrotnie przedmioty z gospodarstwa działał on za zgodą pokrzywdzonej. Oskarżony wyjaśnił: „Mówiłem jej też, że wezmę jakieś inne przedmioty, które by się nadały do agroturystyki, a ona przyjedzie do mnie, zobaczy co zabrałem. Ja uważam, że D. zdawała sobie sprawę, że drobne rzeczy daje mi bezpłatnie, ponieważ do dnia dzisiejszego nie zapłaciłem za nie, a razem odbieraliśmy je z posterunku w S.”

Wyjaśnieniom P. B. (1) Sąd dał wiarę jedynie w tym zakresie, w jakim oskarżony potwierdził, iż dwukrotnie zabrał z terenu posesji przedmioty należące do pokrzywdzonej. W tym zakresie wyjaśnienia wyżej wymienionego w całej rozciągłości korelowały z treścią wyjaśnień pokrzywdzonej i świadków oraz z treścią protokołów przeszukania, z których jednoznacznie wynikało, iż funkcjonariusze Policji znaleźli w gospodarstwie rolnym oskarżonego przedmioty, które pochodziły z kradzieży dokonanej na szkodę D. U.. Sąd nie dał natomiast wiary twierdzeniom oskarżonego, jakoby pokrzywdzona zaproponowała mu przekazanie tych rzeczy nieodpłatnie. W tej części wyjaśnienia oskarżonego pozostawały bowiem w sprzeczności z wyjaśnieniami D. U., którym Sąd dał wiarę, a także zeznaniami W. S. (2), który zeznał, iż oskarżony w dniu, w którym przywiózł rzeczy mówił mu, że przedmioty te zostały przez niego zakupione.

Zeznania D. U. zasłużyły na wiarę w całej rozciągłości, gdyż były one spójne, konsekwentne, logiczne oraz korelowały z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie. Pokrzywdzona zeznała, że w okresie lipca i sierpnia 2014r. do pomieszczeń gospodarstwa agroturystycznego włamywano się trzykrotnie. Z pomieszczeń zabrano przedmioty stanowiące wyposażenie gospodarstwa agroturystycznego oraz pięć grzejników pokojowych marki (...) i dwa grzejniki łazienkowe. Pokrzywdzona zarówno w postępowaniu przygotowawczym, w tym również w czasie konfrontacji z oskarżonym, jak i na rozprawie, konsekwentnie zeznawała, że nie wie kto jest sprawcą włamań do jej nieruchomości. W czasie konfrontacji oświadczyła jednak, że nigdy nie zezwalała zabierać oskarżonemu żadnych przedmiotów pochodzących z jej posesji, natomiast była zainteresowana ich ewentualną sprzedażą. Należy podkreślić, że świadek D. U. jest osobą obcą dla oskarżonego. Jej pierwszy kontakt z nim był związany z zamiarem zakupu bryczki. W ocenie Sądu brak w sprawie jakichkolwiek okoliczności, które mogły by wskazywać, że D. U. zeznaje nieprawdę i celowo pomawia oskarżonego o dokonanie kradzieży.

Zeznaniom W. S. (1) Sąd dał wiarę w całości, gdyż były one spójne, konsekwentne, logiczne. Zeznania te nie były zbyt istotne dla rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności P. B. (1). Świadek zeznał, że aktualnie zamieszkuje w gospodarstwie należącym do oskarżonego. W dniu 21 sierpnia 2014r. wrócił on do domu i podczas kolacji zauważył różnego rodzaju rzeczy złożone w mieszkaniu. Od oskarżonego i jego małżonki dowiedział się, że przedmioty te zostały przez nich zakupione. Nie poinformowali go jednak za jaką kwotę i od jakiej osoby zostały one nabyte. Sąd uznał jego zeznania w całości za wiarygodne.

Zeznania S. O. zasłużyły na przymiot wiarygodnych w przeważającej części. Oskarżony potwierdził, że wspólnie z oskarżonym udał się do M. w związku z zamiarem zakupu przez oskarżonego bryczki i sań. W czasie pobytu w gospodarstwie zostali oprowadzeni przez D. U. po terenie gospodarstwa. Oskarżony nie poinformował go czy zrealizował zakup bryczki. Kolejny raz świadek udał się oskarżonym i R. S. do M. w weekend 23 lub 24 sierpnia 2014r. Po około 15 minutach oczekiwania w samochodzie na przyjazd D. U., na polecenie oskarżonego wjechał on tylnym wejściem na teren posesji. Następnie oskarżony zaczął przeszukiwać teren posesji i zaczął przynosić do jego samochodu przedmioty pochodzące z gospodarstwa. Świadek nie obserwował oskarżonego i R. S. w czasie ich pobytu na terenie gospodarstwa i nie potrafił wskazać do jakich pomieszczań wchodzili i czy pomieszczenia te były w jakikolwiek sposób zabezpieczone.

Na rozprawie świadek stwierdził nadto, że w czasie rozmowy oskarżonego z D. U., ta zezwoliła mu na zabranie przedmiotów znajdujących się na terenie gospodarstwa agroturystycznego nieodpłatnie. Świadek zeznał: „D. U. powiedziała, że rzeczy te można zabrać. Ja z żoną pana P. chodziliśmy po terenie, a oskarżony rozmawiał z panią U.. Widziałem też powózki. Wiem, że pan P. rozmawiał z panią D. o wspólnym interesie.” W ocenie Sądu powyższy fragment zeznań świadka nie zasługuje na wiarę. W pierwszej kolejności nie są one zgodne z zeznaniami świadka D. U., którym Sąd dał wiarę w całości, po drugie biorąc pod uwagę logikę i doświadczenie życiowe trudno zrozumieć z jakiego powodu pokrzywdzona miałaby wyzbywać się bezpłatnie na rzecz osoby nieznanej przedmioty stanowiące jej własność, zwłaszcza że zmuszona została od zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej, która była jej źródłem dochodu. Trudno też przyjąć do wiadomości, aby w czasie pierwszego spotkania strony zawarły jakiekolwiek porozumienie co do dalszej wzajemnej współpracy, skoro nie mogły się porozumieć nawet w zakresie ceny bryczki i nie zawarły w tym dniu umowy sprzedaży. Powyższe okoliczności przemawiają w ocenie Sądu za uznaniem, że ta część zeznań świadka S. O. nie zasługuje na wiarę i służy umniejszeniu odpowiedzialności oskarżonego.

Sąd Rejonowy w całości dał wiarę pozostałym zgromadzonym w sprawie dokumentom. Dokumenty urzędowe zostały bowiem sporządzone przez kompetentne osoby i właściwe organy, w przepisanej prawem formie i w zakresie ich działania. Treść dokumentów prywatnych nie była negowana przez żadną ze stron, Sąd zaś nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sąd Rejonowy w Wolsztynie zważył, co następuje:

Przeprowadzone postępowanie karne w całej rozciągłości potwierdziło winę i sprawstwo P. B. (1) odnośnie czynu zarzuconego mu w akcie oskarżenia z tą jednak zmianą, że należało je zakwalifikować z art. 278 §1 k.k.

P. B. (1) stanął pod zarzutem popełnienia czynu zabronionego z art. 279 §1 k.k. Przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. stanowi kwalifikowaną postać kradzieży, w której znamieniem kwalifikującym jest sposób działania sprawcy, usuwającego przeszkodę służącą zabezpieczeniu rzeczy. Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 279 §1 k.k. polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, przy czym zabór musi zostać dokonany z włamaniem. Kradzież z włamaniem różni się od tzw. zwykłej kradzieży sposobem jej popełnienia. Charakteryzuje się on połączeniem dwóch elementów, włamania oraz zaboru rzeczy.

W potocznym znaczeniu "włamanie" rozumiane jest jako zachowanie, które przy wykorzystaniu siły fizycznej prowadzi do usunięcia przeszkód zabezpieczających rzecz. Stosując przyjętą w odniesieniu do tego znamienia specyficzną, autonomiczną metodę interpretacji, przyjmuje się, że "włamanie" oznacza zachowanie polegające na usunięciu przeszkody, stanowiącej zabezpieczenie danego przedmiotu, przy czym wskazuje się, iż nie musi ono polegać na stosowaniu siły fizycznej oraz eksponuje cel, dla jakiego ustanowiona została przełamana przez zachowanie sprawcy bariera. Istota włamania sprowadza się więc nie tyle do fizycznego uszkodzenia lub zniszczenia przeszkody chroniącej dostępu do rzeczy, lecz polega na zachowaniu, którego podstawową cechą jest nieposzanowanie wyrażonej przez dysponenta rzeczy woli zabezpieczenia jej przed innymi osobami. Przez zabezpieczenie rozumieć należy część konstrukcji pomieszczenia zamkniętego, specjalne zamknięcie tego pomieszczenia lub inne specjalne zabezpieczenie rzeczy utrudniające dostęp do pomieszczenia lub do rzeczy, pieniędzy, środków płatniczych, dokumentów albo energii lub bankowej karty magnetycznej. Przy czym istotą zabezpieczenia nie jest bynajmniej uczynienie całkowicie niemożliwym dostępu osobom nieuprawnionym do zabezpieczonego przedmiotu w taki sposób, iż dostęp ten jest możliwy jedynie przy zastosowaniu siły fizycznej lub specjalnych środków technicznych, lecz stworzenie zewnętrznej bariery jednoznacznie symbolizującej, że celem jej zainstalowania było wykluczenie dostępu do tych przedmiotów przez osoby nieuprawnione. Jak wskazuje się w orzecznictwie kradzież z włamaniem zachodzi wtedy, gdy jej sprawca zabiera w celu przywłaszczenia rzeczy w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia, utrudniającym dostęp do jego wnętrza. Najczęstszą postacią czynności wykonawczej polegającej na włamaniu jest zastosowanie przez sprawcę siły fizycznej w celu usunięcia zabezpieczenia rzeczy. Przejawiać się ona może np. w zerwaniu kłódki zabezpieczającej bramę, drzwi, okiennice itp., przepiłowaniu krat, uszkodzeniu zamków, wyważeniu drzwi, podważeniu stropów, wykopaniu podkopu, wybiciu dziury w ścianie, drzwiach, bramie, otwarciu drzwi wytrychem, otwarciu drzwi podrobionym kluczem, otwarciu drzwi kluczem oryginalnym bez upoważnienia osoby uprawnionej do dysponowania pomieszczeniem, przełamaniu szyfru zamkowego, rozpruciu kasy pancernej, zerwaniu plomb, wybiciu okna, usunięciu części zamka umożliwiającego otwarcie pomieszczenia. Przestępstwo określone w art. 279 § 1 jest przestępstwem materialnym, znamiennym skutkiem w postaci przywłaszczenia rzeczy przez sprawcę. Przestępstwo to należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest przywłaszczenie rzeczy przez sprawcę. Przestępstwo to może być popełnione tylko w formie zamiaru bezpośredniego.

Odnosząc powyższe teoretyczne rozważania do okoliczności niniejszej sprawy należało stwierdzić, iż P. B. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona kradzieży opisanej w art. 278 §1 k.k. Niewątpliwie w okresie pomiędzy lipcem, a 4 września 2014r. trzykrotnie dokonano włamania do pomieszczeń należących do pokrzywdzonej, jednak żaden z dowodów przeprowadzonych w niniejszym postepowaniu nie wskazuje na sprawstwo oskarżonego w zakresie kradzieży z włamaniem. Świadek S. O. nie zauważył, aby oskarżony w czasie pobytu wchodził do zamkniętych pomieszczeń znajdujących się na terenie gospodarstwa. Jego zdaniem przedmioty zabrane przez oskarżonego znajdowały się pod wiatą. Świadek zeznał „z tego co widziałem to P. brał te rzeczy spod wiaty tzn. idąc od tyłu posesji, od strony spalonych wcześniej budynków gospodarczych”. W czasie przeszukania w gospodarstwie (...) nie znaleziono wszystkich przedmiotów pochodzących przestępstwa, a mianowicie 7 grzejników centralnego ogrzewania, klimatyzatora i grubego koca z wizerunkiem konia. W czasie rozprawy w dniu 16 grudnia 2015r. ustalono, że aktualnie prowadzone jest również postępowanie przeciwko R. S.. W sprawie tej zabezpieczono klimatyzator. Pokrzywdzona nie rozpoznała w/w przedmiotu jako swojej własności. W toku przesłuchania na rozprawie zeznała jednak, że była świadkiem rozmowy telefonicznej prowadzonej pomiędzy R. S., a oskarżonym, podczas której R. S. przyznał się do włamania na terenie gospodarstwa w M., a z którym to przestępstwem nie miał nic wspólnego oskarżony. Wobec powyższych ustaleń nie można wykluczyć, że otwarcia pomieszczeń dokonała osoba trzecia, a oskarżony przybył tam później zabierając przedmioty z pomieszczeń uprzednio otwartych przez nieznanego sprawcę. Powyższe zachowanie oskarżonego bezspornie wypełniało zatem znamiona kradzieży z art. 278 §1 k.k. i w tym zakresie Sąd zmienił kwalifikację zarzucanego oskarżonemu czynu. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego, próbującego wykazać w toku prowadzonego postępowania, że przedmioty z gospodarstwa (...) zabrał bezpłatnie za zgodą pokrzywdzonej jest jedynie linią obrony przyjęta przez niego w toku postępowania karnego. W ocenie Sądu zasady logiki i doświadczenia życiowego wskazują, że D. U. działając racjonalnie, nie miała jakiegokolwiek powodu, aby bezpłatnie przekazywać oskarżonemu przedmioty nawet o nieznacznej wartości materialnej. Oskarżony w czasie pierwszego spotkania był dla nie osobą nieznaną, a biorąc pod uwagę jej trudną sytuacją ekonomiczną wynikłą z utraty części pomieszczeń gospodarstwa, trudno przyjąć, że zamierzała bezpłatnie wyzbyć się części swego majątku. W czasie przesłuchania na rozprawie w dniu 30 grudnia 2015r. Sąd nie zauważył, aby pokrzywdzona w wyjątkowo negatywny sposób nastawiona była do osoby oskarżonego. Podkreślić należy przy tym, że po odebraniu przedmiotów pochodzących z kradzieży ich znaczna część została przekazana odpłatnie na rzecz P. B. (1). Tym samym nie sposób przyjąć, aby pokrzywdzona celowo pomawiała oskarżonego o przestępcze działanie na jej szkodę. Jej konsekwentne stanowisko w toku całości prowadzonego procesu, co do braku zgody na bezpłatne przekazanie rzeczy oskarżonemu, w ocenie Sądu jest w pełni przekonywujące.

Mając powyższe na względzie Sąd Rejonowy uznał zatem P. B. (2) za winnego zarzucanego mu przestępstwa, nieznacznie jedynie modyfikując opis czynu, tj. usuwając z opisu czynu przedmioty, które nie zostały znalezione w czasie przeszukania u oskarżonego, to jest: klimatyzatora, szabli oraz koca z wizerunkiem konia. Sąd zmienił również kwalifikację czynu przyjmując, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 278 §1 k.k. i za to, na podstawie art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 37a k.k. wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 15 zł.

Rozważając kwestię wymiaru kary za przypisane oskarżonemu przestępstwo, Sąd kierował się dyrektywami zawartymi w art. 53 §1 i §2 k.k. Ustawodawca stawia na pierwszym miejscu cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie orzeczona kara ma spełnić przede wszystkim w stosunku do osoby oskarżonego, ale i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd ma baczyć, by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając jednocześnie stopień społecznej szkodliwości czynu.

Podstawowym kryterium orzekania kary w ramach prewencji indywidualnej jest przede wszystkim osobowość sprawcy, której oceny dokonuje się pod kątem wyliczonych w art. 53 §2 k.k. okoliczności uznając, iż zasadnicze znaczenie winien mieć w tym zakresie stopień zawinienia sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa oraz zachowanie się po jego popełnieniu.

Odnosząc powyższe rozważania do okoliczności niniejszej sprawy Sąd Rejonowy stwierdził, iż karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego oraz do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa, spełniającą wymogi prewencji ogólnej i indywidualnej, będzie kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 15 zł.

Wymierzając oskarżonemu tak łagodną karę Sąd Rejonowy miał przede wszystkim na względzie, iż oskarżony jest osobą niekaraną, prowadzi własną działalność gospodarczą, nie jest zatem osobą zdemoralizowaną. Dotychczasowy przebieg jego życia wskazuje, że przestępstwo które popełnił miało charakter przypadkowy. Biorąc zaś wielkość korzyści majątkowej, którą mógł osiągnąć z przestępstwa, kara grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych jest, w ocenie Sądu, wystarczająca, aby oskarżony zrozumiał naganność swego czynu. Wysokość stawki dziennej została ustalona przez Sąd na kwotę 15 zł. Ustalając wysokość jednej stawki Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony uzyskuje wynagrodzenie w wysokości około 1500 zł. Orzeczona kara grzywny jest więc adekwatna do dochodów osiąganych przez oskarżonego i tym samym realna do zapłacenia.

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r., nr 49 poz. 223 z późniejszymi zmianami) Sąd zasądził od oskarżonego P. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 195 zł i wymierzył mu opłatę w wysokości 150 zł.

SSR Grzegorz Jankowiak